شهادت حضرت حمزه (ع)

 ای ابالفضلِ سپاهِ مصطفی

ای پناه و تکیه ­گاهِ مصطفی

     ای عمویِ رحمة للعالَمین

      ای نگهبانِ رشیدِ بُرجِ دین

                حمــــزه ای یاوَرِ ختم ­الانبیاء

                حَک شده نامِ تو بر عرشِ خدا

                       حمزه ای عشقِ خدا ، جانِ رسول

                       ای مزارت بیت ­الاحــزانِ بتـــول     

ای عزیزِ آلِ طـــاهــا ، شیرِ حق

یارِ خونین بالِ طاها ، شیـــرِ حق

       علی و زهرا ، عـزادارِ غمَت

      مصطفی گریانِ داغ و ماتمَت 

            در کنارِ غرقِ در خون پیکــَرت

            می­زنَد بر سر و سینه ، خواهرَت    

حمزه ، ای خصـــــمِ همه نا اَهــل ­هـا

گرچه گوش و دست و پایَت شد جدا

لیک غارت نشُده پیــراهنَت

زیرِ دست و پا نمانده بدنَت

       بر سرِ نیزه سرَت جــا نگرفت

       خنده بر ناموسِ تو پا نگرفت

              حمزه ، ای بر یاریِ احمد ، قَتیــل

             ای­که هستی در شجاعت بی ­بَدیل

ای­که بعد از تو نبی شُد خونجگر

کاش بـــودی بینِ آن دیوار و دَر  

       کاش بـودی ای اَبَـرمـَردِ اُحُـــد

        آن­زمان که دستِ حیدر بسته شُد

                     کاش بودی ای به احمد پای ­بَست

                     آن­زمان که بازویِ زهرا شکـست

بوده خالی جایتان در کربلا ...

وقتِ غارت شدنِ گوشواره ها

         ای ستونِ خیمـۀ پیغمبری ...

         کاش بودی لحظۀ بی معجری

                     ********