وداع با محرم و صفر ( شهادت امام رضا "ع" )

آمدم باز به اُمّيدِ شما ؛ آقاجان

جانِ زهرا ، بده در راهِ خدا ؛ آقاجان

صاحبِ ايراني و حضرتِ سلطانِ مني

عاشقم عاشقِ ( مشهدُالرّضا ) آقاجان

به گدايي ، درِ خانه ي تو رويم باز است ...

بس که  داده اي خودت ، رو ، به گدا ؛ آقاجان

به هوايِ حَرَمت اُنس گرفتم ؛ امّا ...

چه کنم با هوسِ کرببلا ؛ آقاجان

همه ي كودكي اَم در صحن هايِ تو گذشت ...

مثلِ خاكسترِ در باد ، رها ، آقاجان

( با همان لهجه ي پاکِ پدری میگویم...

قربونِ کفترایِ صحن رضا... آقاجان )

پيرْهنِ مشكيِ خود را به اَماناتِ حرم

ميدهم تا روضه ي خيرُالنساء ؛ آقاجان

ثُلثي از سادات بينِ در و ديوار كُشته شد

با همان ضربه ي پايِ بي هوا ؛ آقاجان

شيشه ي غيرتِ شاهِ لافتي شكسته شد ...

زيرِ دست و پايِ آن مغيره ها ؛ آقاجان