حضرت رقیه (س)

هستم دگر خیلی شبیهِ مادرِ تو       

                    گردیده " رو به قبله " ! دیگر دخترِ تو

از بس کتک خورده به جایم ، عمّه جانم ...    

         شرمنده ام دیگر ز رویِ خواهرِ تو

بال و پَرِ سه سالۀ تو را لگد کرد ...      

                 آن نانجیبی که جدا کرده سرِ تو

غارت نموده معجر و گوشواره ام را ...       

         آنکس که بُرد عمّامه و انگشترِ تو

دیدم که " چانه " میزنَد هر بی حیایی ...    

              بر قیمتِ این دخترِ خونجگــرِ تو

از آن زمانی که حرامی به حرم ریخت

مُشتی حسودِ بد دهَن ، دور و بَرَم ریخت

----

دیگر برایم دست و بازویی نمانده     

                     دیگر برایم پُشت و پهلویی نمانده

از شرحِ غارت گریِ دشمن همین بس ...           

       دیگر برایِ من النگویی نمانده

از بس که سیلی خورده ام با هر بهانه ...   

              در چشمِ کم سویم دگر ، سویی نمانده

از بس که هر کسی کشیده مویِ من را ...              

    رویِ سرِ سوختۀ من ، مویی نمانده

از بس که دشمن پنجه بر رویم کشیده ...       

         دیگر برای دخترَت رویی نمانده

دیگر برایم دردِ استخوان ، طبیعی است

بر این سه ساله ، لُکنتِ زبان ، طبیعی است

----

دیگر نفس کشیدنم گردیده دشوار       

           یک دست دارم بر کمر ، دستی به دیوار

تکرار شد تمام روضه هایِ مادر          

         ... تکرار شد ، غیر از در و تیزیِ مسمار !

دور از نگاهِ غیرتِ عمویم عبّاس ...         

       هر بی سر و پایی مرا میدهد آزار

پایِ من و عمّه چه جاهایی که وا شد ... !     

           بزمِ شراب و کوچۀ یهود و بازار

جانِ من و خواهرِ تو بر لب رسیده ...           

       از خندۀ   اراذل  و طعنۀ اشرار

باور نمیکردم که در انظار باشم

همسفرِ جماعتی بی عار باشم

*******