خروج كاروان از مدينه

آقا ببين دلشوره هاي خواهرت را
از چشم او پنهان مكن چشم ترت را
بار سفر بستی مدینه شعله ور شد ...
گويا كه ديده ماجراي سفرت را !
روي_ سرت ام البنين قرآن گرفته
... تا پر کند یک لحظه جای مادرت را
ايكاش ميشد كه نمي بردي به همراه ...
نوزاد _ قافله ... علي_ اصغرت را !
آقا نميدانم چرا آهی کشیدی ؟!...
وقتی كه ديدي قامت _ آب آورت را
فقدان پیغمبر دوباره شده احساس ...
حالا كه ميبري علی_ اكبرت را
یا که بگو آوردن _ خلخال ممنوع ...!
یا که درآور گوشوار دخترت را
از چشم های عمه ي سادات پیداست ...
آماده کرده بوسه های حنجرت را !
من آرزو دارم فقط زینب نبیند ...
روزی سر و موی پر از خاکسترت را !
من آرزو دارم رقيه جان نبيند ...
دست_ حرامي ؛ تسبيح و انگشترت را !