ولادت قمر بنی هاشم(ع)

سوّمين شيرِ نَرِ شيرِ خدايي ، عبّاس

دانش آموزِ كلاسِ مجتبايي ، عبّاس

هيَجان و ضرَبانِ نينوايي ، عبّاس

همه ي آرامشِ كرب و بلايي ، عبّاس

مقتدايِ تو حسين و مرجعِ تو زينب است

روزِ ميلادِ تو ميلادِ خدايِ ادب است

آمديّ و حضرتِ اُمُّ البنين شاد شده

خوردنِ مِي فقط از دستِ تو آزاد شده

عاشقِ رويِ تو هر ( شيرين و فرهاد ) شده

هر كه شد شاگردِ تو ، يك شبه اُستاد شده

به علي ( حيدرِ كرّار ) شدن مي آيد

به تو ( عبّاسِ علمدار ) شدن مي آيد

مِهر و مَه از ديدنَت آب شود ، حق دارد

عشق از عشقِ تو بي تاب شود ، حق دارد

عكسِ تو در آسِمان قاب شود ، حق دارد

اشكِ چَشمِ تو مِيِ ناب شود ، حق دارد

آسِمان بر تو زمين گير شود ، حق دارد

كهكشان بر تو به زنجير شود ، حق دارد

اي جگر دار ترين زاده ي حيدر ، عبّاس

اي هنرجويِ تو صد ( مالكِ اَشتر ) عبّاس

اي تو از دايره ي سخن فراتر ، عبّاس

اي تو را مادرِ اربابِ تو مادر ، عبّاس

به تو سقّا شدن و دريا شدن مي آيد

( عبدِ صالح ) شدن و آقا شدن ، مي آيد

پهلوان هستي و ويران گَري ات ، زبانزد است

نحوه ي جنگيدنِ حيدري ات ، زبانزد است

اي دلآورِ علي ؛ دلبري ات زبانزد است

به خدا تربيتِ مادري ات زبانزد است

تويي آن كوهِ نمك كه از عسل شيرين تر است

خرجِ تو كرده خدا هر چه كه ذوق و هنر است

تا ز تن دو دستِ آب آورَت افتاد زمين ...

شيشه ي عُمرِ علي اصغرَت افتاد زمين

تا ز سر روسريِ خواهرت افتاد زمين ...

همه ديدند ز نيزه سرَت افتاد زمين

بي تو آنچه كه نبايد بشود ! رُخ داده

بي تو آن سه ساله زيرِ دست و پا افتاده