ولادت حضرت امیر (ع)

ولادت مولود کعبه:

رو کُنَد امشب خدا تاىِ خودَش

پرده بردارد ز سيماىِ خودَش

او كشيده روىِ بومِ دلبرى …

طرحى از چهره ى زيباىِ خودَش

آن گُلِ بى عيب، رو كرده گُلى …

كه دهد بوىِ دل آراىِ خودَش

همه ى خود را عيان كرده خدا …

در همين عالىِ أعلاىِ خودَش

او براى پاسخِ ذهنِ بشر …

با على پُر ميكند جاىِ خودَش

آن زمانى كه ندانم چه زمان …

آفريده ألمُثنّاىِ خــودَش

آفريده حضرتِ عشق آفرين …

همسرى براىِ زهراىِ خودَش

آن چنان او را نمونه آفريد …

كس نمي داند چگونه آفريد

كس نمي داند خدا يا بشر است

يك تنه از همه ى خلقت سر است

هرچه گوييم از على، كم گفته ايم

كه على از دركِ ما بالاتر است

قِدمَتِ خلقتِ اين جغرافيا …

كمتر از قِدمتِ نورِ حيدر است

غيرِ پيغمبر، به غيرِ فاطمه …

چه كسى با مرتَضىٰ برابر است ؟

آن چنان كَنده درِ آن قلعه را

گوييا خيبر از اوّل بى دَر است

هر كسى در هر لباس و مَنصبى …

حيدرى مذهب نباشد كافر است

فاطمه بر كُلّ عالَم مادر و …

او به كُلّ آفرينش پدر است

پدرِ خاك است و باباىِ فَلك

حضرتِ عشق است و مولاىِ فَلك

اين على افسانه ى افسانه هاست

اين على زيباترين شعرِ خداست

نامِ او ذكرِ قنوتِ فاطمه

فاطمه ذكرِ قنوتِ مرتَضاست

او بُود مصداقِ قولِ اِنَّما

او همان شأنِ نزولِ هَل أتىٰ ست

او همان صف شكنِ صف شكنان

او قَدَر قدرت و شاهِ لافتىٰ ست

انعكاسِ مهرَبانىّ على …

حضرتِ سلطان على موسىَ الرضاست

انعكاسِ زورِ بازوىِ على …

زورِ بازوىِ يَلِ كرب و بلاست

ناله ى آتشِ كينه ى على …

در نواىِ نِى و ناىِ نينواست

بُغضِ او شد غربتِ بى خاتمه

غربتِ تمامِ آلِ فاطمه (س)