حضرت زینب (س)

سر بريده يوسُفِ كنعانِ من

عاقبت بر لب رسيده جانِ من

سويِ من آمده پيكِ اَجلَم

كهنه پيراهن بُود در بغلَم

باده ي وصلِ تو را سر مي كِشم

تشنه لب به سويِ تو پَر مي كِشم

يادِ تو اي پسرِ ابوتُراب ...

بسترم باشد به زيرِ آفتاب

زينبِ شوريده اَحوالِ توام

راويِ روضه ي گودالِ توام

سويِ تو مي آيم و شرمنده ام ...

كه پس از رقيّه جانَت زنده ام

عاقبت اي نازنين برادرم ...

مي شوم راحت ز فكرِ معجرم

مي شود آسوده ناموسِ خدا ...

از تَبِ سردِ نگاهِ بي حيا

مي شود آسوده اين صورت كبود ...

از خيالِ شومِ خنده ي يهود

مي شوم آسوده اي آرامِ جان ...

از هزاران طعنه و زخمِ زبان

مي شوم آسوده اي پاره گلو ...

از عذابِ شب نشينيّ عدو

مي شوم اي پسرِ اُمُّ الكتاب ...

راحت از خاطره ي بزمِ شراب

عاقبت نورِ چَشمَم ، اي عزيز ...

مي شوم آسوده از فكرِ كنيز