ولادت حضرت علي(ع)

ولادت مولود كعبه:

از اين دنيا و اهلش رو گرفتم

به عشقِ آلِ حيدر ، خو گرفتم

علي گفتم و با خنده ي زهرا ...

چه پاداشي از آن بانو گرفتم

تمامِ روزيِ هر ساله ام را ...

من از دستِ حسينِ او گرفتم

صد و ده بار گفتم ( يا علي ) را

ز  اِمدادِ علي ، نيرو گرفتم

كنارِ بچّه هايش قد كشيدم

سرِ سفره اش آبرو گرفتم

به لطفِ شیرِ مادر ، حرفم این است :

فقط حیدر ( امیرالمؤمنین ) است

خدا رو كرده ذوق و هنرش را

عيان كرده جمالِ حيدرش را

به يُمنِ مَقدمِ قبله ي قبله ...

به كعبه راه داده مادرش را

علي شيرازه ي قرآن و ، احمد ...

به حيدر مي سِپارد كوثرش را

علي يعني كسي كه شبِ فتنه ...

نَبي بر او سپرده بسترش را

علي يعني همان كه در ركوعش ...

به سائل مي دهد انگشترش را

علي يعني قَسيمِ نار و جنّت

علي يعني ( پدر خوانده ي ) خلقت

علی یعنی مَقام و رُکن و زَمزم

علی یعنی یَلِ خطّ مُقدّم

علي شخصيّتي مَعلوم و مُبهم !

علی یعنی ولیُّ اللهِ اعظم

علی باشد بشر امّا ؛ خدایی ...

علي يعني خداوندِ مُجَسَّم

علی معمارِ کُلّ آفرینش

علی مالِکِ مُلکِ هر دو عالَم

کسی که کُنیِه اش ابوتُراب است ...

بُود سرگرمیِ او خَلقِ آدم

ز  بُغضَش پا گرفته ( فاطمیّه )

وَ شد بُغضَش نتیجه ی ( مُحرَّم )

وَ خورده راهِ بُغضَش به ( مُحرّم )

علی یعنی سکوت و آه و افسوس

علی یعنی قَتیلِ دردِ ناموس !