شب هفتم ارباب و شهدای کربلا

حال و روزِ خواهرِ تو بَد شده

زیرِ پا ، چادُرِ من لگــد شده

چند روزی است که ناموسِ علی ...

با نگاهِ بی حیـا  ، رَصَـد شده

پایِ میزِ شب نشینی هایِ شـان ...

قیمتِ ناموسِ تو ، سَنـَد شده

هر زمان خواست بیاید سویِ تو ...

با لگد ، راهِ سه ساله سَد شده

هر زمان دخترِ تو خورد زمین ...

لشگری مغیره از او رَد شده

         هفته ای گذشت از این خونجگری

            وای از این تنهایی و دربدری

هفته ای آه کشیدم بی شما

هفته ای طعنه شنیدم بی شما

هفته ای سوختم و آب شدم

هفته ای جامه دَریدَم بی شما

کوهِ صبر و استقامَتم ولی ...

دیده بُگشا که خمیدم بی شما

در میانِ حلقۀ نامحرمان ....

چه بگویم که چه دیدم بی شما

پا به پایِ خولی و حرمله ها ...

به چه جاهایی رسیدم بی شما

       بی شما من هستم و بَد نام ها

       وایِ من از طعنه و دُشنام ها

کاش بر شام نیُفتد گـذَرم

بیش از این بلا نیاید به سرم

کاش مثلِ کوفه بینِ ازدحام ...

از سرِ نیزه نیُفتد اصغـــرم

هر قدم که می روم به سویِ شام

... نگرانِ این سه ساله دخترم

ترسِ آن دارم که در بازارِ شام ...

نانجیبی بفُروشَد معجـــرم

وای اگر که تیرِ خندۀ یهود ...

بنِشیـنَـد بـه دلِ شعله ورَم

       وای اگر که خارجی شوم خطاب

       وای اگر من باشم و بزمِ شــراب

*****