یمن

غمبار میشود دلم از گفتن یمن
کِي می رسد به گوش فَلَك شیون یمن
زجر و سنان و شمر و شَبَث صف کشیده اند
زخم است می زنند فقط بر تن
شیطان ، شده ست نژادپرست از خیال خام
می کوبد آب تفرقه در هاوَنِ بمن
یک روز شام کینه و ظلمت سحر شود
پس دیدنی ست عاقبتِ روشن یمن
با این همه مُقاتله چیزی نمانده است
تا صبحِ فتحِ بیست و دوِ بهمنِ یمن
آتش زنند ریشه ی آل سعود را
ايرانيان و لشگر شیرافکن یمن
با حوصله دهان ( بِنْ عبدالعزیز ) را
می دوزد عاقبت نخ و سوزن یمن
پُر میشود زمین و زمان ، ساعت ظهور ...
از خنده ها و هلهله و بِشكنِ یمن
آن روز مُنتَهي بشود سمت کربلا
تنها مسیر تازه ی راهْ آهنِ یمن