گرچه من نامه نوشتم كه بيايي كوفه ...
كاش ميشُد كه تو برگردي نيايي، كوفه !
كوچه گَردِ كوچه هايِ تَنگ و تاريك شدم
چه مدينهاي به پا كرده ؛ خدايي، كوفه !
حرفشان نسل كُشي باشد و بر قتلِ شما ...
چه بگويم ...؟ كه كشيده نقشههايي ، كوفه
شرطْ بستند؛ سَرِ سَرِ علمدارِ حرم
... صحبتِ ضربِ عمود است ؛ نيايي ، كوفه
حرمله ، با يك سهشعبه ، دركمين نشستهاست ...
كه تو با كودكِ شيرخواره بيايي ... كوفه
دخترِ سهسالهات ؛ اگر بيايَد ، ميزَنَد ...
برسرِ گيسويِ او ؛ دستِ گدايي ... ،كوفه
رَحمكُن؛ برزينب وحرفِ مرا بردل مَگير ...
آسِمانش ميدهد بويِ جدايي ... ؛ كوفه !
بستهاي بارِ سفر همرهِ ناموسَت ولي ...
مقصدِ قافلهات؛ باشد چهجايي ...! كوفه !!؟
خوب ميدانم ؛ برايِ معجرو گوشوارهها ...
ميكُند برپا عجب شور ونوايي ، كوفه !
بر سرِ ميخِ قَناره؛ نگرانِ زينبم ...
كه ندارد به خدا ؛ شرم و حيايي ،كوفه !
برچسب : مسلميه, نویسنده : st69a بازدید : 136