ولادت قمر بنی هاشم (ع)

يوسُفِ ابرو كمانيّ علي
انعكاسِ مهرَبانيّ علي
اي تجلّيِ جوانيّ علي
بازتابِ پهلوانيّ علي
اي پُر از نشانه هايِ حيدري
دلبرِ خدا ، خدايِ دلبري

تيغِ ابرويت شبيهِ ذوالفقار
گیسویت ستاره ي دنباله دار
عقل را عشقِ تو كرده ( تار و مار )
خرجِ تو شد هنرِ پروردِگار
از عسل شيرين تر و با نمكي
تو در اين تركيبِ رؤيايي ، تَكي 

اي كليدِ قفلِ جنَّتِ خدا
اي تو مصداقِ شجاعتِ خدا
مظهرِ قدرت و غيرتِ خدا
همه ي ذوق و ظرافتِ خدا
اي تو در هاشِميان زيبا ترين
تك يلِ بي بَدَلِ اُمُّ البنين

در ميانِ آن جمالِ مِثلِ ماه ...
دلبري مي كند آن خالِ سياه
گر تو را يوسُف ببيند يك نگاه ...
جايِ دستَش سر بُرَد به اشتباه
راه ؛ بر ديدنِ تو شده قُرُق
ماه ؛ پيشِ تو نمي كِشَد نُطُق

اي سپَهسالار و سردارِ حسين
اي هميشه مست و بيمارِ حسين
ياور و مير و علمدارِ حسين
نازنين وزيرِ دَربارِ حسين
معركه با تو شده دريايِ خون
يك تنه هستي حريفِ صد قُشون

ا

اي صدايِ پايِ تو ، قرارِ عشق
اي قرارِ كودكِ شيرخوارِ عشق
اي ستونِ خيمه ها ؛ مدارِ عشق
آخرِ  ( عزَّت و اقتدارِ ) عشق
بي تو حُرمتِ حرم شكسته شد ...
دستِ ( زينب و رقيّه ) بسته شد

بي شما اهلِ حرم پير شدند
كودكان بسته به زنجير شدند
روبَهانِ بي حيا ؛ شير شدند ...
با نَواميسِ تو ( درگير ) شدند
ماجراهايِ عجيبي پا گرفت ...
كه خدا هم دَمِ واويلا گرفت